نور حق

بنازم من این چرخ پیروز را پریروز و دیروز امروز را بیک گردش چرخ نیلوفری نه نادر بجا ماند و نه نادری نور حق...

اینک آن جویی که چرخ سبز را گردان کنداینک آن رویی که ماه و زهره را حیران کنداینک آن چوگان سلطانی که در میدان روحهر یکی گو را به وحدت سالک میدان کنداینک آن نوحی که لوح معرفت کشتی اوستهر که در کشتیش ناید غرقه طوفان کندهر که از وی خرقه پوشد برکشد خرقه فلکهر که از وی لقمه یابد حکمتش لقمان کندنیست ترتیب زمستان و بهارت با شهیبر من این دم را کند دی بر تو تابستان کندخار و گل پیشش یکی آمد که او از نوک خاربر یکی کس خار و بر دیگر کسی بستان کندهر که در آبی گریزد ز امر او آتش شودهر که در آتش شود از بهر او ریحان کندمن بر این برهان بگویم زانک آن برهان منگر همه شبهه‌ست او آن شبهه را برهان کندچه نگری در دیو مردم این نگر کو دم به دمآدمی را دیو سازد دیو را انسان کنداینک آن خضری که میرآب حیوان گشته بودزنده را بخشد بقا و مرده را حیوان کندگر چه نامش فلسفی خود علت اولی نهدعلت آن فلسفی را از کرم درمان کندگوهر آیینه کلست با او دم مزنکو از این دم بشکند چون بشکند تاوان کنددم مزن با آینه تا با تو او همدم بودگر تو با او دم زنی او روی خود پنهان کندکفر و ایمان تو و غیر تو در فرمان اوستسر مکش از وی که چشمش غارت ایمان کندهر که نادان ساخت خود را پیش او دانا شودور بر او دانش فروشد غیرتش نادان کنددام نان آمد تو را این دانش تقلید و ظنصورت عین الیقین را علم القرآن کندپس ز نومیدی بود کان کور بر درها رودداروی دیده نجوید جمله ذکر نان کنداین سخن آبیست از دریای بی‌پایان عشقتا جهان را آب بخشد جسم‌ها را جان کندهر که چون ماهی نباشد جوید او پایان آبهر که او ماهی بود کی فکرت پایان کند نور حق...

ويستثيرون به دواء دائهم. پرهيزگاران درمان دردهاى خود را از قرآن مى‌گيرند. نور حق...

درختى كه تلخ است اندر سرشت‌

گرش بَر نشانى به باغ بهشت‌

و از جوى خُلْدَش به هنگام آب‌

به بيخ انگبين ريزى و شهد ناب‌

سرانجام گوهر به كار آورد

همان ميوه تلخ بار آورد

نور حق...